Ditjes en Datjes, Snot en ik leef nog...

Hoestend en snotterend achter m'n computer maar we gaan gewoon door, niemand anders doet het werk voor me... en niet eens tijd om te bloggen, toch even een verslagje.
Alweer meer dan een week voorbij, de dagen vliegen om, vorige week heel erg druk, gezellige dingen, maandagavond eten met klanten, laat naar bed pfffff, dinsdag concert van Philippe's idool, Johnny Hallyday, kan je geloven dat die vent op z'n 64ste DE ster van Frankrijk is, nou dit was Flip z'n kerstkado, ben meegegaan voor de lol, blij hem gezien te hebben, 't hoeft voor mij niet, afijn, en minder gezellige dingen, flinke kou gepakt tijdens dit concert, het was wel binnen maar we hebben eerst anderhalf uur buiten in de rij gestaan om er in te mogen, ijskoude wind, en weer lagen we om half twee in bed pffff, woensdag is kinderdag, maar toen even niet, alleen maar afspraken, druk en bellen en rennen, en toch kinderen tegelijk bezig houden, huiswerk, tennis, piano, drummen, donderdag een beetje een vrije dag, met mijn Nederlandse Actieve Damesclub heerlijk gegeten (bij de echtgenote van de Consul, in een super Hotel Restaurant in Théoule, aan de zee) en s'avonds kon ik eindelijk met een kopje soep voor de televisie hangen, Jack is back, ja donderdagavond is DE TV avond, fijn dat dit om kwart over tien al afgelopen is, kon ik snel naar bed (uitgeput van de stress van 24, jeetje, hoe verzinnen ze het toch iedere keer weer). Vrijdag, thank God it's Friday, wat een heerlijke dag toch, Bart skiën, Dorine school, en ik... ik doodziek, uitgeput, de laatste belangrijke dingen van die week afgehandeld en snakkend naar het weekend... zaterdag, koorts, hoofdpijn, Bart en Philippe zeilen, rugby, een sportieve dag, Dorine en ik boodschappen doen (echt vrouwen hè, op zaterdag boodschappen doen, wie dat heeft uitgevonden ?) en 's middags, nog steeds zwetend van de koorts en huilende druipende ogen van de sinusitusaanval even (!) in 4 uur het huis schoon gezet, de was gedaan en nog meer van die spannende vrouwelijke taken. Om vier uur kwam een vriendinnetje Dorine halen, heeft haar meegenomen om die avond bij hun door te brengen en de volgende dag te gaan skiën. IK KON EINDELIJK NAAR BED.... en heb toen ook drie uur geslapen. Philippe komt thuis met Bart en een vriendje die bij ons zou logeren... of ik even wil koken en een gezellige moeder wil zijn... OK, en of ik er geen bezwaar tegen heb dat er een hele belangrijke rugby wedstrijd op TV is en de jongens mogen dan in MIJN slaapkamer op de playstation spelen... om half tien heb ik adieu gezegd, playstation uit en wèg uit mijn kamer, ik moet naar bed, ben dood... Zondag was niet veel interessanter want toen moest die gewassen was gestreken worden, zo'n 3 uur, het enige fijne van deze dag was de zon, de warmte, de fijne maaltijd die we buiten op het terras hadden, dan weet ik weer waarom ik hier woon en dan kan je ziek zijn, niks gaat er boven een zonnestraal !
Alweer maandag, vanochtend lees ik de krant, ik volg vooral de politieke pagina's op het moment, je lacht je dood, de laatste bijnamen voor Nicolas Sarkozy en Segolène Royal zijn, Lucifer en Becassine... Ik zal hier wel een speciaal poststuk over schrijven want het wordt echt enorm deze presidentiële verkiezingen... wordt dus vervolgd... kuch, kuch, hoest, hoest... weer een drukke week...

31e Festival International du Cirque de Monte Carlo

Gisteravond waren wij weer van de partij. Ieder jaar gaan we naar Monaco voor het Festival du Cirque. Mijn moeder is een enorme circus fan, is lid van de AMAC, Association Monégasque des Amis du Cirque, en verblijft 5 dagen in Monaco om alle belangrijkste avonden en matinées (en de Gala-avond) mee te maken.

Op zaterdag halen wij dan Josée op en gaan samen naar Omoesje, die ons eerst tracteert op een diner in haar hotel, en van daar lopen we naar de fantastische circustent om dit spectakel, wat om acht uur begint en niet voor middernacht is afgelopen, volop mee te maken.

Princesse Stéphanie is tegenwoordig, na het overlijden van haar vader, de Presidente van dit Festival, is bij iedere voorstelling aanwezig, jammergenoeg te veel bodyguards en drukte om haar even goeiedag te zeggen, dikke vriendin van Bart, grote kinderliefhebber, een geweldige moeder, haar drie kinderen zijn er ook altijd.

Dit jaar, op deze zaterdagavond was het een feest van acrobaten, clowns, paarden, leeuwen en tijgers... en de "kanon-vrouw", een vrouw die vanuit een kanon zo'n 25 meter geschoten wordt, maakt een salto, en landt op een enorm luchtkussen in het midden van de piste. Als kleine kinderen genieten wij van iedere minuut, de feestelijke muziek houdt het ritme erin en voor je het weet is het weer voorbij.


Zo gaan wij ook ieder jaar, in de zomer, naar de nieuwe show van het "Arlette Grüss" circus, één van de beste circussen ter wereld. Arlette Grüss is vorig jaar overleden, het was een "grande dame du cirque" en mochten jullie ooit de gelegenheid krijgen naar dit circus te kunnen gaan moet je dat doen, je kijkt je ogen uit van de mooie nummers, de fantastische costuums en de bijbehorende muziek, een echt sprookje.


Tot volgend jaar, ik wil het niet missen.

Blog, blogger, blogst...

Since April 2006, and thanks to Mike, my “buum” (neighbour) and his blog, , his book "MAN" (released since last november, DID YOU BUY THIS BOOK ???) let him to start a great blog, "Help ik heb een boek geschreven", which made me comment every day, got me really excited so I started my own blog. Writing about everyday things, things I come up with, things I like to share with others and some thought for the people I care, birthdays, mariages, births etc.
I know some of my readers never comment my posts, but some do, and I must say that these people are a new family for me, my blogfamily. New friends I met through blogging, surfing on their blogs, spent time with them, discuss things through the comments, agree or disagree, and I had the pleasure in meeting them in Amsterdam last November when Mike “MAN” had his party for the release of his book.
I met John and Wendy, John’s the writer of (I quote) “family, friends, music, travel, TV, gadgets, politics, films, nostalgia and a whole lot of other weird stuff…” he invented his “mandag” a post for men only (you can imagine what kind of post those are) and his posts are always very original.
I love drinking my coffee in the morning, reading others blogs. Wendy’s blog is a little dusty, I hope she will get time to make a coming back. Even their son, Berend has a blog. Luepp’s blog is a very interesting one, always incredible posts about history or as he definites his blog : Bilingual scribbles of an Economic Historian, "Dutch Indies" Videographer, Score Composer, Motion Graphics Designer and C4D Artist. I told him once that if he had been my history teacher I would certainly have done better in school!
When I started giving comments on his blog, Feliz, his wife, came along more and more and was hit by the “blogvirus” and started her own blog, Macbuccaneer. An everyday woman like me, with love, happiness, laughter, sadness and sorrow, a mother, a working woman, things to say, to write, to feel better. She writes of her passions, Bollywood, her family, her work…
We met last November and we had lunch, a sort of blind date because we had only written, spoken through email or blog, we spent three hours talking, talking, as if we had known each other for years. We have a lot in common, and she dedicated a post to me saying “new friends”. Well, new friends like this I would like to meet them everyday. Today I have a special thought for her, yes, it is HER birthday, and since I am the specialist of birthdays and celebrations on my blog I could not miss this one !
Their daughter Sofia is also on the web, her Macprivateer is a junior blog which gave Dorine the idea of starting off one for herself, I promised her to do so once we move to the new house.
So, a very very happy birthday to my blogfriend Feliz, my newest friend, hopefully a friend for a long time and keep on bloggin’ !!! Cheers !

Ciccio Bello

I could not forget this birthday and everybody who knows me well will remember Okke, this special guy who still is a very important friend in our family. Out of sight (he lived all over the world and now is in Portland) but not out of heart !

Bon anniversaire, stay as you are and come and see us soon !
Ti amo per sempre ciccio, ciao !

Le Grand Juron

Un des moments favorits des elections présidentielles dans notre pays est quand les humoristes s'en mêlent.
Mon préferé est sans aucune hésitation Laurent Gerra qui, avec son talent d'imitateur nous fait vivre des moment hilarant sur RTL tous les jours de la semaine à 18.30 hrs.

School en ski

Net als Dorine twee jaar geleden heeft Bart dit jaar met school een wekelijks ski-uitstapje... Iedere vrijdag gaan ze met school skiën, vertrekken 's ochtends om 8.00 uur en komen om 17.30 uur terug. Het ski domein waar ze naar toe gaan is Gréolières les Neiges wat nog geen 45 minuten hier vandaan is.
Dit poststuk hoort weer bij al die poststukken die ik kan schrijven over "leven als God in Frankrijk" want het is toch geweldig dat dit kan, je zou 's ochtends kunnen skiën en dan 's middags op het strand kunnen zijn...
Ik ben blij dat Bart dit ook mee maakt, zo zijn de eerste ski-ervaringen voorbij en kunnen we eindelijk "en-famille" wat vaker naar de bergen gaan.

Supercars Sofia Special

Dit is een Supercars Sofia Special, allemaal verschillende auto's heb ik opgedoken voor haar, ik hoop dat je ze mooi vind. Er zijn er bij die bestonden al toen jij nog niet geboren was, maar dat waren toen al hele bijzondere auto's. Als je ons komt opzoeken zal je zeker genieten van de honderden autootje die Philippe in een oude vitrinekast bewaart, en weet je wat z'n laatste tik is ? Hij spaart (voor mij zegt hij, want ik ben een James Bond fan) alle autootjes van James Bond, uit al zijn films !!!

Renault Berlinette

Ferrari 360 Modena


Porsche Carrera

Bentley

Pininfarina (model nooit uitgebracht, staat in de MOMA (Modern Museum of Art) in New York)


Jaguar

Hummer limousine...

Ferrari 250 GTO

Bugatti Veron (de duurste auto ter wereld...)

Ferrari 599


SMORSCHE hahaha, een kruising tussen een Smart en een Porsche....

Als God in Frankrijk

Even jullie jaloers maken...

Verjaarslunch voor Josée in Cannes op het strand, 25° in de zon, wit wijntje, visje, koffie en taart...

"I FEEL GOOD"...

Josée

30 Augustus 2005 was Josée 40 jaar bij ons in dienst. In dienst klinkt en heeft in dit geval voor mij een ongunstige betekenis want Josée is meer dan in dienst bij ons, Josée hoort bij de familie.

Vandaag dus haar verjaardag, een dag na mijn vader. In de tijd dat hij nog leefde werden deze verjaardagen vaak samen gevierd, papa en Josée kozen voor het restaurant en meestal werden het dan oesters of de Bistro van Mougins of weet je nog, de Blue Bar in Cannes.

Op 30 augustus 2005 schreef ik haar deze brief :

Lieve Josée,

Vandaag is een hele speciale dag en een paar woorden om te zeggen dat ik immens veel van je houd en dat ik je nooit genoeg zal kunnen bedanken voor alles wat je in deze 40 jaren voor ons gedaan hebt!

Voor mijn ouders, voor m’n lieve pappie in de goede en slechte tijden, voor m’n geweldige mamma die vandaag aan jou een echte “gezelschap dame” heeft, ook al heb ik vaak het gevoel dat het een “vriendinnen, zussen” verhouding is… en des te beter maar zo, en ook voor mijn broers en schoonzusjes, kindjes, neefjes en nichtjes en alle “up en downs” van onze drukke levens waar jij toch echt bij hoort en zo ook alles mee maakt.

Een dubbel familie leven want alle fijne, leuke, gezellige, maar ook minder leuke dingen maak je van beide kanten mee, zowel je eigen grote familie, met wel negen broers en zussen, en dan noem ik niet eens de tientallen neefjes en nichtjes die er ondertussen bij zijn gekomen, als die van ons.

Weet je, ik kan gewoon niet schrijven want dan rollen de tranen over m’n wangen en vandaag is een dag van feest en van dank, dank en nogmaals dank.

Ik wil wel een paar dingen opnoemen, want die zullen altijd in m’n geheugen blijven;

Wie heeft mij leren kaarten ??? “Hedde goe gezien Riet” !!! Rode bloemkool, samen naar de kerk, en alle andere fijne gezellige weekeinden in Prinsenbeek!

In Zuid Frankrijk, de vakanties vroeger, altijd maar weer die weg terug naar boven lopen om te lunchen terwijl de ouders lekker aan de rosé zaten, wij moesten rusten! (Van wie zouden we het toch hebben die rosé?)

Je was mijn getuige bij m’n huwelijk in 1987, en zonder jou had ik niet het “Gavroche verhaal” kunnen afmaken (1997) en de moeilijke periode van mijn scheiding kunnen verhelpen.
Met dank van en voor Dorientje voor wie je altijd een tweede moeder zal blijven. Haar eerste maanden werden gevuld met jouw goede zorgen en liefde en ik had haar ook niet aan iemand anders kunnen toevertrouwen dan m’n eigen moeder en jou natuurlijk!
Beide m’n kindjes doen mij plezier als ze mij per ongeluk Josée noemen, hun hart loopt er ook van over!!! Je bent zo lief en goed voor ze!

Jij hebt (en ook bij m’n lieve mamma) mijn ogen open gedaan voor een echte “moeder-dochter” relatie die niet bestond. Met vele gesprekken, altijd in een driehoek, kwam ik er achter dat ik zo’n geweldige moeder heb en dat er zoveel uit te krijgen is, als je het maar doet en zegt op het goede moment!!! En dat dankzij jou!
Ik ben door jouw goede advies en wijze raad een stuk opgegroeid en zag andere dingen in het leven die ik zelf misschien nooit ontdekt zou hebben!

Mijn lieve mamma die veel nare dingen mee maakt in haar jonge leven en ook later met Pieter en zo jong weduwe… Ook hierbij weet ik zeker dat zonder jou haar leven niet het zelfde geweest zou zijn en dat jouw liefde en dagelijkse steun enorm zijn geweest in deze periodes!

Je hebt een heel leven aan ons gegeven, wij kunnen je dit nooit terug schenken.

De goede zorgen voor mijn zieke pappa, de dagelijkse zorgen voor mamma, maar ook de fijne tijden die je met hen hebt gehad en nog met mamma zal doorbrengen, niets is te vergeten.

Je bent uniek Josée, je goede hart en je altijd beschikbaarheid… je bent er altijd voor een praatje, een knuffel of een goede raad, en een kopje koffie en een telefoontje op donderdag!

Ik hoop dat ik er ook voor jou mag zijn, je bent de zus die ik nooit had (ik weet het, jij zit niet om nog een zus te springen, maar zo’n rare als ik… die wil je er nog wel bij hoop ik ?)

Josée, jij bent één van de mooiste kado’s van mijn leven !

Gefeliciteerd !

Papa

For his birthday

My Daddy couldn't be here, because he lives so far away

But I know he wishes he could be, since this is such a special day.

And though you cannot meet him, I wanted you to know

All about my daddy, and how much he loves me so.

He loved to tell me stories.

He taught me to ride my bike.

He surprised me with pink roses and taught me to fly a kite.

We used to share fudge sundaes, and ice cream in a cone.

And though you cannot see him, I'm not standing here alone.

I love my daddy very much, he's my shining star

And if he could, he'd be here, but heaven's just too far.
But sometimes when I close my eyes, it's like he never went away

I think of him, and when I want, I see him everyday.

Cause my daddy's always with me, even though we are apart

I know because he told me, he'll forever be in my heart.

If only for a moment, by the love of my shining star

And given the gift of believing, that heaven is never too far.

Ally and the music in our lives

One of my Christmas presents was the complete series of Ally McBeal, 5 seasons, 82 hours and 30 minutes of love, music, laughter, friendship, loneliness, hate and truth !!!

It all started when I watched the series in the beginning, 1997, the music, the way it is in her life, it sings her life, the words are always about her life, it brings out the emotion.

As I watch it again, and now it is even more exciting because I can watch whenever I want and it’s like a book you can’t put down, page after page, DVD after DVD I go through the 111 episodes, almost halfway…

The parts I like most is when John does his Barry White dance, when they do it all together in the “unisex”… John is a marvellous character.

It might be silly but it makes me think of life and I really feel there is always a message in the episode. Look in the mirror like they do sometime, they say : “What ?” “I always look in the mirror when something’s wrong !” Then listen to the theme song you picked out and make your shoulders move, dance to it and life becomes much easier!

I know some tough people out there will say, oh Sien is going nuts, but it is true, try it, it works.

Every year I used to spend New Years eve thinking of the year to come, quite pessimistic, thinking it would be another lousy year with the problems of everyday, working, going on with the normal things in life, not much to look ahead of, but this year...oh no, this year I started it of with very bright ideas, very positive and my theme song is going on and on and it is going to be THE year of transition!

Let’s all be positive and think what music can do to you. Listen to Vonda Shepard’s music, she brings it to you like no other and it really works !

I know it is all fiction but if you don’t dream life is not worth living and let all the people you love be part of it !

2007 is going to be a very good year ! I want it, and so it will be ! Happy New Year to all I love and cherish !

Beter laat dan nooit...

DIT IS EEN FOTO VAN ONZE KERSTBOOM, hahaha, ik moest hem even kwijt, ik was zo boos, en nu lukte het eindelijk dus toch ff laten sien...

Nogmaals, 2007 wordt een wereldjaar, positief, optimistisch, zo ga ik dit jaar in dus laat maar komen de snel omvliegende dagen, ik zal ze vullen met geluk, liefde en blijheid, alles wat het leven zoveel makkelijker maakt ! Cheers !

Happy newyear

......... weer zo'n dag zonder bloggerfotoos...........
A very special year this is going to be, I feel it, I want it and it will come true ! Let's go for it !
All my best wishes, happyness, love and good health to all my lovely readers, keep on bloggin' THE BEST IS YET TO COME ! (zonder foto's g....)