Josée

30 Augustus 2005 was Josée 40 jaar bij ons in dienst. In dienst klinkt en heeft in dit geval voor mij een ongunstige betekenis want Josée is meer dan in dienst bij ons, Josée hoort bij de familie.

Vandaag dus haar verjaardag, een dag na mijn vader. In de tijd dat hij nog leefde werden deze verjaardagen vaak samen gevierd, papa en Josée kozen voor het restaurant en meestal werden het dan oesters of de Bistro van Mougins of weet je nog, de Blue Bar in Cannes.

Op 30 augustus 2005 schreef ik haar deze brief :

Lieve Josée,

Vandaag is een hele speciale dag en een paar woorden om te zeggen dat ik immens veel van je houd en dat ik je nooit genoeg zal kunnen bedanken voor alles wat je in deze 40 jaren voor ons gedaan hebt!

Voor mijn ouders, voor m’n lieve pappie in de goede en slechte tijden, voor m’n geweldige mamma die vandaag aan jou een echte “gezelschap dame” heeft, ook al heb ik vaak het gevoel dat het een “vriendinnen, zussen” verhouding is… en des te beter maar zo, en ook voor mijn broers en schoonzusjes, kindjes, neefjes en nichtjes en alle “up en downs” van onze drukke levens waar jij toch echt bij hoort en zo ook alles mee maakt.

Een dubbel familie leven want alle fijne, leuke, gezellige, maar ook minder leuke dingen maak je van beide kanten mee, zowel je eigen grote familie, met wel negen broers en zussen, en dan noem ik niet eens de tientallen neefjes en nichtjes die er ondertussen bij zijn gekomen, als die van ons.

Weet je, ik kan gewoon niet schrijven want dan rollen de tranen over m’n wangen en vandaag is een dag van feest en van dank, dank en nogmaals dank.

Ik wil wel een paar dingen opnoemen, want die zullen altijd in m’n geheugen blijven;

Wie heeft mij leren kaarten ??? “Hedde goe gezien Riet” !!! Rode bloemkool, samen naar de kerk, en alle andere fijne gezellige weekeinden in Prinsenbeek!

In Zuid Frankrijk, de vakanties vroeger, altijd maar weer die weg terug naar boven lopen om te lunchen terwijl de ouders lekker aan de rosé zaten, wij moesten rusten! (Van wie zouden we het toch hebben die rosé?)

Je was mijn getuige bij m’n huwelijk in 1987, en zonder jou had ik niet het “Gavroche verhaal” kunnen afmaken (1997) en de moeilijke periode van mijn scheiding kunnen verhelpen.
Met dank van en voor Dorientje voor wie je altijd een tweede moeder zal blijven. Haar eerste maanden werden gevuld met jouw goede zorgen en liefde en ik had haar ook niet aan iemand anders kunnen toevertrouwen dan m’n eigen moeder en jou natuurlijk!
Beide m’n kindjes doen mij plezier als ze mij per ongeluk Josée noemen, hun hart loopt er ook van over!!! Je bent zo lief en goed voor ze!

Jij hebt (en ook bij m’n lieve mamma) mijn ogen open gedaan voor een echte “moeder-dochter” relatie die niet bestond. Met vele gesprekken, altijd in een driehoek, kwam ik er achter dat ik zo’n geweldige moeder heb en dat er zoveel uit te krijgen is, als je het maar doet en zegt op het goede moment!!! En dat dankzij jou!
Ik ben door jouw goede advies en wijze raad een stuk opgegroeid en zag andere dingen in het leven die ik zelf misschien nooit ontdekt zou hebben!

Mijn lieve mamma die veel nare dingen mee maakt in haar jonge leven en ook later met Pieter en zo jong weduwe… Ook hierbij weet ik zeker dat zonder jou haar leven niet het zelfde geweest zou zijn en dat jouw liefde en dagelijkse steun enorm zijn geweest in deze periodes!

Je hebt een heel leven aan ons gegeven, wij kunnen je dit nooit terug schenken.

De goede zorgen voor mijn zieke pappa, de dagelijkse zorgen voor mamma, maar ook de fijne tijden die je met hen hebt gehad en nog met mamma zal doorbrengen, niets is te vergeten.

Je bent uniek Josée, je goede hart en je altijd beschikbaarheid… je bent er altijd voor een praatje, een knuffel of een goede raad, en een kopje koffie en een telefoontje op donderdag!

Ik hoop dat ik er ook voor jou mag zijn, je bent de zus die ik nooit had (ik weet het, jij zit niet om nog een zus te springen, maar zo’n rare als ik… die wil je er nog wel bij hoop ik ?)

Josée, jij bent één van de mooiste kado’s van mijn leven !

Gefeliciteerd !