Cannes, Filmfestival en Da Vinci Code

Heden ging ik met Philippe naar een klant in Cannes en wij konden het niet laten om daar gezellig met z’n tweetjes op een terrasje een snelle lunch te nuttigen. Morgen begint het filmfestival,
het 59ste Film Festival van Cannes. Je weet niet wat je mee maakt als je daar zo zit, terrasje zitten en mensen kijken is al leuk, maar dit is echt een “film” waard. We zochten de woorden om zoiets te beschrijven, van klasse tot absurd, van sjiek tot vulgair, en van “wat mooi” tot “nee, kijk daar nou…!”
Ik hou echt van Cannes, Mike schreef eens over Cannes dat het nep was maar ik ben het echt niet met hem eens. (Ja hij komt uit Amsterdam, dan kan je natuurlijk van Nice houden.) Ik heb jarenlang in Cannes gewoond in een klein 1930 stadshuisje met een “jardin de curé” zoals ze dat hier noemen, twee sinaasappelbomen en heggetjes, terrasje en een klimroos. Ik fietste de hele stad door, op en neer naar m’n restaurant, naar de markt, naar zee, naar de film…

Welke van de wereldsteden met, in alle seizoenen, zulk mooi licht, stranden, bergen op de achtergrond, luxe en kleurvolle beplantingen (Palmbomen), tussen het blauw van de zee en het azuur van de lucht, het zachte klimaat en een leven van het hele jaar door festiviteiten, congressen, vakantiegangers, wonende en werkende mensen, uitgaan, restaurants, winkels voor iedereen, luxe en “solderieën”, welke van deze wereldsteden had beter gekozen kunnen worden om ieder jaar over de 200.000 man te ontvangen voor dit enorme internationale filmfestijn.
Cannes werd beroemd door miljardairs, acteurs, schrijvers, dichters nadat de Romeinen, Napoleon en Lord Brougham zich er hadden gevestigd. Desalniettemin zijn de Provençaalse “roots” nog sterk aanwezig.

Het 1ste Film Festival was in 1946, en was de eerste grote culturele happening na de oorlog. De eerste edities waren vrij toeristisch en “mondain” en al gauw werd deze competitie serieuzer en kreeg over de jaren een economischer statuut waardoor het vandaag één van de grootste data’s is van de filmwereld, er zijn wel meer dan 30.000 film-professionelen en over de 4.000 journalisten aanwezig om dit gebeuren aan de wereld te brengen en bijna 900 filmprojecties worden bekeken door wel 200.000 bezoekers.


Palme d’Or komt natuurlijk van het wapen van Cannes en als kleine anekdote, in 1993 is de eerste Palme d’Or naar een vrouw gegaan, Jane Campion voor “The piano”.



Deze 59ste editie wordt op woensdagavond 17 mei geopend door de veel verwachtte film “DA VINCI CODE”.
en het station van Cannes was vanmiddag “packed” met fan’s van Dan Brown de auteur van het boek, Tom Hanks, Audrey Tatou en de eveneens geweldige (Franse) acteur Jean Reno. (Niet te vergeten Ron Howards, na Happy Days is deze man achter de camera gestapt en heeft al meerdere topfilms op z’n lijstje staan als “director”.) Zij kwamen gezellig met de trein uit Parijs, een speciale Da Vinci Code trein, compleet geverfd met codes en kleuren van de film.
Voor de muziekliefhebbers is hier ook een link naar de muziek van de film.
Over deze film, en vooral het boek is ook een goed debat te beginnen, hier kan je al wat beantwoorde vragen van de auteur vinden, erg interessant, wat kan een boek voor polemiek brengen.
Ik heb het met veel plezier gelezen en ik mag dat wel, zo’n boek wat je in één keer uitleest en wat vol met mysterie zit en wat is nou wel of niet waar? Deze man heeft een roman geschreven, klaar, een roman is een roman, fiction, ieder kan of mag dan geloven wat hij wil, daar ben je lezer voor.

Morgenavond gaat dus voor de 59ste maal de rode loper over de treden van het Palais de Festival in Cannes en vanuit een azuren hemel, op de eerste rang, is Leonardo Da Vinci glimlachend de toeschouwer van zijn eigen spel…