Vuurwerk en tranen...

In die bijna dertig jaar dat ik hier woon ben ik nog nooit in Cannes op het strand gaan eten op de "quatorze juillet"...

Vuurwerk is voor mij bijzonder ook al heb ik dit vele jaren mee mogen maken. Ik woonde in de jaren 80 in Monaco aan het strand recht tegenover de "Sporting d'été" waar iedere vrijdag en zaterdag avond concerten (heb daar ook de grootste mogen beluisteren) werden gegeven mèt vuurwerk, dus bekeek dat dan rustig van m'n balkonnetje en ook in Monaco is altijd een "vuurwerkcompetitie" iedere zomer maar nu ik in deze regio woon is het jaarlijkse Cannes vuurwerk festival ook een traditie. We gaan altijd wel een keer naar deze magische stad toe om het te beleven maar niet zoals deze keer...

Mike schrijft heel terecht op zijn blog over een "wereld van rijkdom en decadentie", alle stranden van Cannes zijn vol met toeristen (ik denk wel dat 75 % van deze vuurwerkgenieters buitenlanders zijn), een geweldig menu komt er op tafel, zelfs de kleinere genoten van een kindermenu met biefstuk van de haas, wij kregen een zalige langoustesalade en een filet van zeebaars als hoofdgerecht.

Het moment van het vuurwerk zelf is echt ingrijpend, je kijkt wel even naar de andere om te zien hoe die reageren maar in principe wordt je omgetoverd in een klein kind en ik kan het dan ook niet laten om de emotionele tranen over m'n wangen te laten rollen en tegen mezelf te zeggen : "wat een geluk, dat wij dit mogen doen, dat wij dit kunnen doen, en dat onze kinderen hier van mogen genieten"...

Iedere keer denk je weer, ach vuurwerk, ja mooi, NEE, het is iedere keer weer mooier en ongelooflijk hoe ze het voor elkaar krijgen om die muziek daar synchronisch bij te laten lopen. Deze show draaide rond de "Marseillaise" en folklorische feesten en muziek van de hele wereld, dus het gaf ook echt een "Quatorze juillet Bal" idee.

Het was weer een avond om te herinneren, het zal zeker niet de laatste zijn !