Café Sien laat 'ns Sien

Er zijn verschillende manieren om hier te beginnen, zal ik me voorstellen, nee, voor de lezers van deze blog hoeft dat niet, we houden het op familie, vrienden en kennissen die waarschijnlijk net als ik graag op internet klooien en die dan met toeval bij een leuk artikel, een blog of een website komen en gaan dan enthousiast mee doen met eventueel commentaar geven op de poststukken of informatie die ze lezen.

Natuurlijk moet ik er even bij vermelden dat ik met deze blogmania besmet ben door mijn “buum” Mike (http://helpikhebeenboekgeschreven.blogspot.com/). Het feit dat ik iedere dag bij hem in z’n dorpje (blog) kom, hij staat daar (dit schrijft Mike zelf) op een zeepkistje op z’n dorpsplein z’n verhaal te doen heb ik zo langzamerhand wel de smaak gekregen om zelf ook eens wat te vertellen, ik kan niet zijn commentarenkolom vol gooien met mijn gezeur, vandaar de titel “Sien laat’ns Sien”, ik zal jullie laten “sien” wat ik mee kan brengen in deze wereld van vandaag waar ieder toch steeds meer zin heeft om lekker uit te blazen en een wat relaxter leventje te leiden, dit wordt het “bruine café” van het dorp… We gaan hier gezellig borrelen, een hapje eten en kletsen over van alles (ja bij mij wordt er altijd gegeten en gedronken!)

Toen Mike en Karin mij vroegen waar mijn blog dan wel over zou gaan zei ik heel spontaan over van alles en nog wat, wat er in me op komt. Mike zegt dat ik grappen en grollen moet vertellen, moppen die ik dan ken of ontvang van weer anderen, maar ik heb echt zin om samen iets te delen, fijne gevoelens over iets, slechte momenten waar men toch ook over wil praten, en inderdaad, gekke dingen en foto’s, oudjes en nieuwtjes enzovoorts…

Via Mike ontmoette ik (op de web) John (http://twigtsenior.blogspot.com/) die verteld over “family, nostalgia and weird stuff”, nou dat vind ik wel goed klinken, ieder met z’n eigen blog in z’n eigen straatje en ik denk echt dat als je iedere dag of week iets schrijft, meestal is dat wat er ineens in je op komt, iets wat je hoort of gelezen hebt, als je er te lang over na moet denken wordt het te ingewikkeld…(en zoals ik laatst zei, het eerste waar je aan denkt moet je opschrijven, daarna is het niet meer waar…)

Dit was even een kleine introductie, ik zal niet iedere dag tijd hebben om een posstuk te schrijven maar zal proberen er iets leuks van te maken en hoop zeker dat ik een paar enthousiaste commentaargevers zal krijgen want dat vind ik eigenlijk het leukste van dit fenomeen, “blog” schrijven is leuk, maar het commentaar is vaak nog leuker !
Posstukken in het Frans of Engels zullen ook voorkomen, heb een paar hele goede vrienden (internationaal) die zeker hier willen komen kijken maar in het Nederlands zijn ze snel weg, kunnen jullie allemaal je talen een beetje opdoen, en ook reken ik op jullie toegeeflijkheid wat fouten betreft (m’n Nederlands is het slechtst!)

Ik denk genoeg gekletst te hebben over waarom, wanneer en hoe of wat, ik ga de bel laten luiden en het café “Sien laat’ns Sien” is geopend en het is hier gratis drinken !!!